Дыскрэтнасць

У гэтай старонкі няма правераных версій, хутчэй за ўсё, яе якасць не ацэньвалася на адпаведнасць стандартам.

Дыскрэтнасць (ад лац.: discretus — падзелены, перарывісты) — уласцівасць, якую супрацьпастаўляюць бесперапыннасці, перарыўнасць. Дыскрэтнасць — усеагульная ўласцівасць матэрыі, пад дыскрэтнасцю разумеюць:

1. Нешта, што змяняецца паміж некалькімі рознымі стабільнымі станамі, напрыклад, механічны гадзіннік, які перасоўвае хвілінную стрэлку дыскрэтна (скачкападобна) на 1/60 частку акружнасці
2. Нешта, што складаецца з асобных частак, перарыўнасць, дробнасць. Напрыклад, дыскрэтны спектр, дыскрэтныя мадэлі, дыскрэтныя паведамленні.

Вобласці прымянення

Паняцце дыскрэтнасці ўжываецца ў наступных галінах:

• Дыскрэтная матэматыка — дыскрэтным называецца злічальнае мноства, гэтая канцэпцыя таксама важная ў камбінаторыцы і тэорыі імавернасцей.
• Агульная тапалогія — дыскрэтным называецца мноства, якое складаецца толькі з ізаляваных кропак.
• Электратэхніка — дыскрэтны азначае «той, які мае паасобныя электронныя кампаненты», напрыклад, асобныя рэзістары і індуктары. Гэта супрацьпастаўляецца інтэгральным мікрасхемам.
• Тэорыя інфармацыі і апрацоўка сігналаў — дыскрэтны сігнал.
• У музыцы дыскрэтная вышыня гуку — тая, якая мае пастаянную частату, не плаваючая, слізгальная (глісанда і партамента).

Гл. таксама

• Дыскрэтызацыя
• Інтэграл
• Квантаванне
• Вытворная