Суфікс

Су́фікс (ад лац.: Suffixus «прымацаваны») у лінгвістыцы — марфема, змяняемая частка слова, размешчаная звычайна пасля кораня. Служыць для ўтварэння новых слоў або іх несінтаксічных форм (у адрозненне ад канчатка).

Паводле функцый суфіксы падзяляюцца на словаўтваральныя («белы — бял-із-на»), формаўтваральныя («смел-а — смял-ей», «ляжа-ць — леж-ач-ы») і суфіксы суб’ектыўнай ацэнкі або словаформаўтваральныя («слуп — слуп-ок, слуп-очак», «мал-ы — мале-енькі»).

Гл. таксама

• Прыстаўка

Зноскі

1. БелЭн 2002.
2. ТСБМ 1983.

Літаратура

• Міхневіч А. Я. Су́фікс // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 292. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
• Су́фікс // Тлумачальны слоўнік беларускай мовы: У 5-ці т / АН БССР, Інстытут мовазнаўства імя Я. Коласа. — Мн.: Беларус. Сав. Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 1983. — Т. 5 кн. 1: С — Улагодзіць / [рэдактар М. Р. Суднік]. — С. 396. — 663 с.