Этыленгліколь

Этыленгліко́ль (1,2-этандыёл) — двухатамны спірт, найпрасцейшы прадстаўнік гліколяў, HOCH₂CH₂OH. Упершыню атрыманы французскім хімікам Ш. Вюнцам у 1856 годзе.

Этыленгліколь
Агульныя
Хім. формула	C₂H₆O₂
Тэрмічныя ўласцівасці
Класіфікацыя
	107-21-1
PubChem	174
	203-473-3
	C(CO)O
	KW2975000
ChemSpider	13835235

Бясколерная гіграскапічная гаручая вадкасць без паху, салодкая на смак. Малярная маса 62,068 г/моль. Тэмпература плаўлення −12,3 °C, тэмпература кіпення 197,6 °C. Шчыльнасць 1,113 г/см³ (пры тэмпературы 20 °C). Добра раствараецца ў вадзе, спіртах, кетонах, умерана — бензоле, талуоле, дыэтылавым эфіры. У этыленгліколі дрэнна раствараюцца раслінныя і жывёльныя тлушчы, не раствараюцца парафін, , і інш.

У прамысловасці этыленгліколь атрымліваюць гідратацыяй этыленаксіду, шчолачным гідролізам .

Выкарыстанне

Этыленгліколь выкарыстоўваецца ў вытворчасці поліэфірных валокнаў, пластмас, выбуховых рэчываў, растваральнікаў, мыйных сродкаў, антыфрызаў, у тэкстыльнай і парфумернай прамысловасці і інш.

Зноскі

1. Артыкул на сайце ХиМиК.ру (руск.)

Літаратура

• Этыленгліколь // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 18. Кн. 1: Дадатак: Шчытнікі — Яя / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2004. — Т. 18. Кн. 1. — 472 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0295-4 (т. 18. Кн. 1). — С. 184.
• Хімічны слоўнік навучэнца: Дапам. для вучняў / Б. Н. Качаргін, В. М. Макаррэўскі, Л. Я. Гарнастаева, В. С. Аранская. — Мн.: Народная асвета, 2003. — С. 284. — 287 с. — 1 000 экз. — ISBN 985-12-0621-8.

Спасылкі

• Артыкул на сайце ХиМиК.ру (руск.)
• Этиленгликоль (руск.) — артыкул з Вялікай савецкай энцыклапедыі
• Этиленгликоль // Энцыклапедыя Кругасвет (руск.)
• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Этыленгліколь