Гліцэрына 1 2 3 трыгідроксіпрапан 1 2 3 прапантрыол хімічнае злучэнне з формулай HOCH2CH OH CH2OH або C3H5 OH 3 Найпрост

Гліцэрына (1,2,3-трыгідроксіпрапан; 1,2,3-прапантрыол) — хімічнае злучэнне з формулай HOCH₂CH(OH)-CH₂OH або C₃H₅(OH)₃. Найпросты прадстаўнік трохатамных спіртоў. Уяўляе сабой глейкую празрыстую вадкасць.

Агульныя
Гліцэрына


Хім. формула	C₃H₅(OH)₃
Фізічныя ўласцівасці
Стан (ст. ум.)	вадкасць
Малярная маса	92,09382 г/моль
Шчыльнасць	(пры 20 °C) 1,2613 г/см³
(ст. ум.)	1,412 Па·с (пры 20 °C)
Тэрмічныя ўласцівасці
Тэмпература плаўлення	18 °C
Тэмпература кіпення	290 °C
Тэмпература раскладання	290 °C
	(у з. тыглі) 160 °C (у а. тыглі) 177 °C
(ст. ум.)	–577,9 кДж/моль
Ціск пары	(пры 25 °C) 0,000168 мм рт. сл.
Хімічныя ўласцівасці
	14,4
у вадзе	змешваецца
Аптычныя ўласцівасці
	1,4729
Класіфікацыя
	56-81-5
PubChem	753
	200-289-5
	OCC(O)CO
	MA8050000
ChemSpider	733
Бяспека
	(пацукі, пераральна) 12600 мг/кг

Фізічныя ўласцівасці

Гліцэрына — бескаляровая, глейкая, гіграскапічныя вадкасць, неабмежавана растваральная ў вадзе. Салодкая на смак, за што і дадзена назва (глікос — салодкі). Добра растварае шматлікія рэчывы.

Біялагічныя значэнне

У арганізме гліцэрына ўтвараецца у выніку распаду тлушчаў і гліцэрафосфаліпідаў, а таксама пры анаэробным распадзе глюкозы. З'яўляецца прамежкавым звяном тлушчавага і вугляводнага абмену.

Гл. таксама

Этыленгліколь
Нітрагліцэрын

Зноскі

Биологический энциклопедический словарь / Гл. ред. М. С. Гиляров; Редкол.: А. А. Баев, Г. Г. Винберг, Г. А. Заварзин и др.. — 2-е изд., исправл.. — М.: Советская энциклопедия, 1989. — С. 142. — 864 с. — 150 600 экз. — ISBN 5-85270-002-9. (руск.)

Спасылкі

What is Glycerin?
Glossary for the Modern Soap Maker Архівавана 1 лютага 2004.
Glycerol soap Архівавана 21 лютага 2009.
Absolute alcohol using glycerol
Computational Chemistry Wiki Архівавана 10 лютага 2007.
Health.gov dietary guidelines Архівавана 10 кастрычніка 2007.

[bio-1] Биологический энциклопедический словарь / Гл. ред. М. С. Гиляров; Редкол.: А. А. Баев, Г. Г. Винберг, Г. А. Заварзин и др.. — 2-е изд., исправл.. — М.: Советская энциклопедия, 1989. — С. 142. — 864 с. — 150 600 экз. — ISBN 5-85270-002-9. (руск.)