Гуманізм ад лац humanitas чалавечнасць лац humanus чалавечны лац homo чалавек светапогляд у цэнтры якога знаходзіцца ідэ

Гуманізм (ад лац.: humanitas — чалавечнасць, лац.: humanus — чалавечны, лац.: homo — чалавек) — светапогляд, у цэнтры якога знаходзіцца ідэя чалавека як найвышэйшай каштоўнасці; узнік як філасофская плынь у эпоху Адраджэння.

Гуманізм сцвярджае каштоўнасць чалавека як асобы, яго правы на свабоду, шчасце, , праяву сваіх здольнасцей.

Этымалогія і азначэнне

Слова «гуманізм» паходзіць ад лацінскага паняцця humanitas, упершыню выкарыстанага Цыцэронам для апісання каштоўнасцей, звязаных з ліберальнай адукацыяй, чымсьці накшталт сучаснага мастацтва, філасофіі, гісторыі, літаратуры. Слова зноў усплыло падчас італьянскага Адраджэння, калі umanista дасягнула англійскай мовы ў XVI стагоддзі. Слова не выкарыстоўваўся як -ізм, а як -іст для апісання групы людзей, якія вывучаюць і прапагандуюць адукацыю на аснове класічнай літаратуры. У пачатку XIX стагоддзя ён выкарыстоўваўся ў Германіі як гуманізм з рознымі значэннямі, і адтуль ён зноў увайшоў у англійскую мову з двума рознымі абазначэннямі, адзін з якіх звязаны з вывучэннем класічнай літаратуры, які застаўся акадэмічным тэрмінам, а другі быў больш папулярызаваны і азначаў нерэлігійны падыход да жыцця, што азначае антытэзу тэізму. Хутчэй за ўсё, менавіта баварскі тэолаг Фрыдрых Імануіл Нітамер увёў тэрмін гуманізм для апісання новай класічнай праграмы, якую ён планаваў прапанаваць у нямецкіх сярэдніх школах. Неўзабаве свет прынялі іншыя навукоўцы, такія як Георг Фойгт і Якаў Буркхарт. У XX стагоддзі гэтае слова ўдакладнілася, дайшоўшы да сучаснага значэння, што азначае натуралістычны падыход да жыцця з акцэнтам на дабрабыт і свабоду людзей.

Даць вызначэнне гуманізму — складаная задача, якая раскрывае супярэчнасці вакол гуманізму. З аднаго боку, гуманізм вызначаецца як заступнік чалавечай свабоды і годнасці, з другога — ён звязаны з прыгнётам (праз тое, што ён з’яўляецца пабочным прадуктам сучаснасці). У 1974 годзе філосаф Сідні Хук вызначыў гуманізм, або гуманістаў, па негатыўных характарыстыках. Па-першае, гуманісты выступаюць супраць навязвання адной культуры ў розных цывілізацыях, не належаць да царквы ці ўсталяванай рэлігіі, не падтрымліваюць дыктатуры, не апраўдваюць гвалт за сацыяльныя рэформы або больш лаяльныя да арганізацыі, чым іх абстрактныя каштоўнасці.

Ідэі гуманізму ў гісторыі

Дантэ Аліг’еры,
Леанарда да Вінчы,
Франчэска Петрарка,
Джавані Бакача,
Энеа Сільвіа Пікаламіні (папа Пій II),
Томас Мор,
Томас Стэрнз Эліят,
Іаган Вольфганг Гётэ.