Навігацыя

У гэтай старонкі няма правераных версій, хутчэй за ўсё, яе якасць не ацэньвалася на адпаведнасць стандартам.

Навігацыя (navigatio, ад navigo — плыву на судне):

1. Мараплаўства, суднаходства.
2. Перыяд часу ў годзе, калі па мясцовых кліматычных умовах магчымае суднаходства.
3. Асноўны раздзел суднакіравання, ў якім распрацоўваюцца тэарэтычныя абгрунтаванні і практычныя прыёмы кіравання суднаў.

На працягу шматлікіх стагоддзяў тэрмін навігацыя азначаў сукупнасць паказаных значэнняў. У XX стагоддзі, з развіццём навукі і тэхнікі, з'яўленнем паветраных суднаў, касмічных караблёў — новых аб'ектаў навігацыі, з'явіліся новыя сэнсавыя значэнні тэрміна. Цяпер, у агульным сэнсе, навігацыя — працэс кіравання некаторым аб'ектам (які мае уласныя сродкі перамяшчэння) у вызначанай прасторы перамяшчэння. Складаецца з двух асноўных частак:

• тэарэтычнае абгрунтаванне і практычнае ўжыванне метадаў кіравання аб'ектам;
• , выбар аптымальнага шляху руху аб'екта ў прасторы.

Віды навігацыі

•  — метад вызначэння каардынат суднаў і лятальных апаратаў, заснаваны на выкарыстанні радыёвыпраменьвання або светлавога выпраменьвання нябесных свяцілаў.
•  — метад навігацыі касмічнага лятальнага апарату, пры якім камбінуюцца сродкі інерцыйнай навігацыі і астранамічнай навігацыі.
• Біянавігацыя — здольнасць жывёлін выбіраць напрамак руху пры рэгулярных сезонных міграцыях.
• Паветраная навігацыя — прыкладная навука аб дакладным, надзейным і бяспечным кіраванні ў паветры лятальных апаратаў.
•  — метад вызначэння параметраў руху і каардынат аб'екта, які патрабуе знешніх арыенціраў або сігналаў.
•  — працэс праводу па лагічна звязаных дадзеных.
•  — кіраванне рухам касмічнага лятальнага апарату.
•  — асноўны падзел суднакіравання.
•  — тэарэтычныя пытанні і практычныя прыёмы кіравання суднаў і лятальных апаратаў з дапамогай радыётэхнічных сродкаў і прыладаў.
•  — практычнае ўжыванне сродкаў GPS/ для вызначэння месцазнаходжання і напрамку руху.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Навігацыя