Зрок

Зрок — успрыманне арганізмам навакольнага свету праз улоўліванне святла, якое ці выпраменьваецца аб'ектамі святла. У працэсе эвалюцыі зрок удасканальваўся: ад здольнасці адрозніваць толькі святло ад цемры, напрыклад, у дажджавых чарвей, да разнастайнага аналізу адлюстравання. ўспрымае святло з даўжынёй хвалі 380—760 .

Эвалюцыя вока

На ўсе прадметы уздзейнічаюць адбітымі або прамымі светлавымі прамянямі. Пад уздзеяннем энергіі святла ў і вока адбываюцца , узнікаюць электрычныя токі, якія выклікаюць , што перадаюцца па праводных шляхах да цэнтральнага коркавага аддзела мозга, дзе фарміруюцца зрокавыя адчуванні. Адрозніваюць зрок цэнтральны і перыферычны. Характарызуецца . Нармальная вастрыня зроку — здольнасць адрозніваць 2 кропкі прадмета з вуглом паміж імі ў 1’. Да функцый зроку адносяць і бінакулярны зрок  (руск.).

Літаратура

• Зрок. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7. — 604 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0130-3 (т. 7).

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Зрок