Мезаамерыка

Месаамерыка (Мезаамерыка) — гісторыка-культурны рэгіён, які распасціраецца прыкладна ад цэнтра Мексікі да Гандураса і Нікарагуа. Тэрмін быў уведзены ва ўжытак у 1943 годзе нямецкім філосафам і антраполагам Паўлем Кірхгофам.

Карта і падраздзелы Месаамерыкі

Асноўныя звесткі

Насельніцтва Месаамерыкі ў дакалумбаву эпоху адрознівалася наступнымі прыкметамі:

• грамадства на аснове земляробства са складанымі структурамі кіравання, якія ў некаторых выпадках дасягалі ўзроўню дзяржавы;
• шырокія цырыманіяльныя цэнтры ці нават горады з буйнымі збудаваннямі (піраміды, палацы, арэны для свяшчэннай гульні ў мяч);
• высокі ўзровень развіцця рамёстваў: апрацоўка каменя, керамікі, дрэва, тэкстылю, маляванне, апрацоўка металаў;
• веды астраноміі, дакладны каляндар, развіццё арыгінальных сістэм пісьменства.

Месаамерыка з'яўлялася радзімай шматлікіх высокаразвітых культур:

• Ацтэкі
• Мая
• Міштэкі
• Альмекі
• Сапатэкі
• Тальтэкі
• Татанакі
• Уастэкі
• Чычымекі