Брусель

Брусель (нідэрл.: Brussel, фр.: Bruxelles, ням.: Brüssel) — сталіца і найбуйнейшы горад Бельгіі. Сталіца Еўрапейскага Саюза. Насельніцтва — 140 тысяч жыхароў.

Горад Брусель нідэрл.: Brussel фр.: Bruxelles Герб Сцяг^[d] Краіна  Бельгія Рэгіён Брусельскі сталічны рэгіён Каардынаты 50°50′ пн. ш. 4°20′ у. д.^HGЯO Кіраўнік Philippe Close^[d] Першая згадка VI стагоддзе Горад з 966 Плошча 32,61 км² Вышыня цэнтра 13 м Водныя аб’екты Рака Сена, Brussels–Charleroi Canal^[d] і Brussels–Scheldt Maritime Canal^[d] Насельніцтва ▲179 277 чалавек (2018) Шчыльнасць 5497 чал./км² Часавы пояс UTC+1, летам UTC+2 Тэлефонны код 02 Паштовыя індэксы 1000, 1020, 1040, 1050, 1120 і 1130 Афіцыйны сайт bruxelles.be (фр.)(гал.)(англ.) Брусель на карце Бельгіі

Медыяфайлы на Вікісховішчы

Брусель: горад і акруга

Горад Брусель, выдзелены чырвоным на контурнай карце акругі

Разам з іншымі 18 камунамі горад Брусель утварае Брусельскі сталічны рэгіён, які фактычна з'яўляецца адзіным горадам з насельніцтвам амаль два мільёны чалавек, хоць насельніцтва камуны Брусель складае прыкладна 150 тыс. чалавек. Звычайна назва «Брусель» распаўсюджваюць на ўсю акругу.

Геаграфія

Пяцівугольнік — гістарычнае ядро Бруселя (карта 1837 года

Камуна Брусель мае няправільную форму, што складаецца з трох частак: шырокай паўночнай, вузкай цэнтральнай і яшчэ вузейшай паўднёвай. Паўночная частка Бруселя ўключае раён Лакен, дзе месціцца аднайменная каралеўская рэзідэнцыя. Да 1921 года Лакен быў самастойнай камунаю. Гістарычнае ядро горада ўтварае пяцікутнік бульвараў, пракладзеных на месцы былых абарончых збудаванняў. Паўднёвы пратуберанец — авеню Луізы.

Брусель стаіць на рацэ Сене, аднак у межах горада яе практычна не відаць, бо раку перакрылі пад кіраўніцтвам ў перыяд урбанізацыі (другая палова XIX стагоддзя).

Клімат

Клімат Бруселя — умераны марскі. Марскія паветраныя масы, якія ўтвараюцца над Паўночным морам, што знаходзіцца ў адноснай блізкасці, абумоўліваюць невялікія амплітуды сутачнай і гадавой тэмпературы і высокую адносную вільготнасць паветра. Найгарачэйшымі месяцамі з'яўляюцца ліпень і жнівень з сярэдняю тэмпературай +17,0 °C, найхаладнейшым — студзень з сярэднім мінімумам +2,5 °C. Сярэднегадовая тэмпература складае +9,7 °C. Колькасць сонечных гадзін за год — 1585.

Для марскога клімату ёсць тыповаю вялікая колькасць ападкаў. Так, за год у Бруселі выпадае 821 мм, найбольшая колькасць (па 79 мм) — у лістападзе і снежні.

Кліматаграма Бруселя
С	Л	С	К	М	Ч	Л	Ж	В	К	Л	С
71   5 1	53   6 2	73   10 4	54   14 6	70   18 9	78   20 12	69   23 14	64   23 14	63   19 12	68   14 8	79   9 5	79   6 3
Тэмпература ў °C • Сума ападкаў у мм Крыніца: Каралеўскі метэаралагічны інстытут, MSN Weather

Гісторыя

Узнікненне

Назва горада паходзіць ад слоў bruoc (старанідэрл., «балота») і sella (старанідэрл., «паселішча») і азначае літаральна «селішча на балоце».

Паводле легенды Брусель быў заснаваны ў VI стагоддзі Святым Гагерыкам (ці Сэн-Жэры). Аднак першая згадка пра паселішча Bruocsella сустракаецца толькі ў 996 годзе ў грамаце Атона Вялікага. З 977 па 979 год пабудаваў крэпасць і капліцу на востраве на рацэ , што стала першым крокам у развіцці горада. Сабор прысвяцілі Святой , заступніцы Бельгіі. А ўжо ў XI стагоддзі збудавалі першы гарадскі мур.

Сярэднявечча

У 1430 годзе герцаг Бургундскі Філіп III Добры атрымлівае ў спадчыну герцагства Брабант і робіць Брусель сталіцаю Бургундыі. Тым часам ідзе будаўніцтва ратушы і першых будынкаў на . Адбываецца росквіт эканомікі, скульптары, дываншчыкі і ювеліры асталёўваюцца ў горадзе. У тым ліку мастакі Пітэр-Старэйшы Брэйгель і знаходзяць у Бруселі прыстанак. У 1477 годзе ўнучка Філіпа Добрага, Марыя Бургундская, выходзіць замуж за будучага імператара Святой Рымскай імперыі Максімільяна I, за кошт чаго Брабант пераходзіць пад кіраванне Габсбургаў. Іх дачка часова пераносіць рэзідэнцыю ў Мехелен, але пасля 1531 года Брусель ізноў становіцца сталіцай Бургундыі.

Геркулес Сегерс. Краявід Бруселя, 1625

Пасля смерці Карла V падчас кіравання яго сына Філіпа II вялікая частка сучаснай Бельгіі становіцца часцінаю Паўднёвых Нідэрландаў. За Філіпам адбываецца паўстанне супраць іспанскіх кіраўнікоў, у тым ліку на чале з і , якіх пасля публічна пакаралі. Падчас кіравання іспанца жорстка пераследаваліся пратэстанты. таго, што горад пачала пакідаць інтэлектуальная эліта (збольшага ўцякалі ў Амстэрдам), што ў сваю чаргу прывяло да эканамічнага заняпаду Бруселя.

Брусель пасля Трыццацігадовай вайны

Паводле Вестфальскага міру, які паклаў канец вайне ў 1648 годзе, паўночная частка Нідэрландаў была прызнаная незалежнаю, у той час як паўднёвая частка разам з Бруселем засталася пад кіраваннем іспанцаў. У другой палове XVII стагоддзя за Людовікам XIV Францыя спрабуе заняць пануючае становішча ў Еўропе. Французскія войскі заваёўваюць Эно ды Заходнюю Фландрыю.

У 1695 годзе брусельскі Гранд-плас абстрэльваўся з артылерыйскіх гарматаў на працягу трох дзён і быў амаль цалкам разбураны. Паводле ад 1697 года французы павінны былі пакінуць бельгійскія тэрыторыі. Падчас Войны за іспанскую спадчыну (1701—1714) панаванне над Паўднёвымі Нідэрландамі (разам з тым і над Бруселем) перанялі прадстаўнікі Габсбургаў з Аўстрыі.

Барацьба за незалежнасць

У 1789 годзе з дапамогай Брабанцкага паўстання атрымліваецца на кароткі час дамагчыся незалежнасці ад панавання Габсбургаў падчас кіравання Іосіфа II, пакуль у 1794 годзе тэрыторыі не захапілі войскі . Французскае панаванне скончылася ў 1815 годзе пасля паразы Напалеонаўскіх войскаў у бітве пры Ватэрлоа, які знаходзіцца за 15 км на поўдзень ад Бруселя. На Венскім кангрэсе 1814—1815 было вырашана аб'яднаць Паўднёвыя Нідэрланды з Паўночнымі пад кіраваннем Вілема I.

1830 года ў Бруселі

Ліберальная эліта каталіцкіх Паўднёвых Нідэрландаў, што арыентавалася на Францыю лінгвістычна, культурна і палітычна, а таксама каталіцкае духавенства пачуваліся ўшчэмленымі ў сферы дзяржаўнага кіравання, адукацыі і эканамічнага развіцця ў параўнанні з пераважна пратэстанцкаю нідэрландамоўнаю Поўначчу. Праз пэўны час прыводзіць да аддзялення Бельгіі ад Аб'яднанага каралеўства Нідэрландаў і ўтварэння Бельгійскага каралеўства. Наймагутнейшыя дзяржавы таго часу — Англія, Прусія, Аўстрыя і Расія — былі зацікаўлены ў мірным вырашэнні канфлікту і абвясцілі на года незалежнасць новай дзяржавы. Брусель становіцца сталіцай каралеўства, а Леапольд I — першым каралём Бельгіі з формай кіравання канстытуцыйная манархія.

Новы час

Дзякуючы статусу сталіцы дзяржавы і ўздыму эканомікі Бельгіі ў эпоху індустрыялізацыі (XIX стагоддзе), Брусель становіцца ўсё больш прывабным месцам. Насельніцтва расце хуткімі тэмпамі, не ў апошнюю чаргу за кошт імігрантаў з Валоніі і Францыі. Гістарычнае ядро горада аб'ядноўваецца з былымі сялібамі ў , вырастаюць новыя кварталы, . Тым часам будуюцца такія будынкі, як манументальны , Біржа, каралеўскі палац, Трыумфальная брама і знакамітыя будынкі ў стылі мадэрн (напрыклад, будынкі ).

Хоць Бельгія і стала ахвярай агрэсіўнай палітыкі Германіі падчас абедзвюх Сусветных войн, Брусель не быў падвергнуты значным разбурэнням. Дзякуючы гэтаму архітэктура і вуліцы Бруселя да 60-х гадоў (а часткова і ў нашы дні) заставаліся такімі ж, як і ў часы заснавання горада. Аднак ужо ў 30-х гадах пачалі праводзіць рэйкавыя зносіны паміж і вакзаламі цераз цэнтр горада.

Двухмоўе ў Бруселі

Даўні канфлікт паміж фламандскім, нідэрландамоўным, і валонскім, франкамоўным, насельніцтвам прыводзіць да таго, што ў 1932—1938 гадах Брусель становіцца двухмоўным: назвы вуліц, станцый грамадскага транспарта і муніцыпалітэтаў дублююцца на дзвюх мовах. Пад уплывам больш развітай у той час Валоніі горад усё больш «», пераважная раней нідэрландская мова адыходзіць на другі план. Таксама ў архітэктуры дамінуе французскі стыль.

Пасля другой сусветнай вайны Брусель заваёўвае ўсё большае міжнароднае значэнне: у 1958 годзе тут асталёўваецца Еўрапейская эканамічная супольнасць (папярэднік Еўрапейскага саюза). У тым жа годзе ў Бруселі адбылася і з тае нагоды там пабудавалі . У 1967 годзе з Парыжа ў Брусель пераязджае НАТА.

Выдадзены ў 1953 годзе закон, згодна з якім выдаткі за знос старых дамоў аплочваюцца дзяржавай, негатыўна адбіваецца на знадворным выглядзе горада: зносіцца неапраўдана вялікая колькасць старых дамоў і кварталаў, а атрыманыя тэрыторыі забудоўваюцца вышыннымі буднкамі. Некаторыя архітэктары лічаць, што Брусель больш пацярпеў ад мадэрнізацыі ў 60-х гадах, чым ад войнаў. Падобная мадэрнізацыя, якая суправаджаецца масавым зносам гістарычных кварталаў, атрымала назву «». Акрамя таго характэрнай для новага Бруселя рысай стала ўтварэнне гета і засяленне бедных сем'яў імігрантаў у цэнтральныя кварталы, што раней адрозніваліся багатымі культурнымі традыцыямі.

Транспарт

• Брусельскі трамвай

Славутасці

• Брусельская ратуша
• Гран-Плас
• Каралеўскі палац
• Каралеўская бібліятэка Бельгіі
• Палац Стокле
• Сабор Святых Міхаіла і Гудулы

Вядомыя асобы

• П’ер Франсуа Ферхюльст
• Хуліа Картасар

Крыніцы

1. Philippe Close a prêté serment pour devenir bourgmestre de Bruxelles — Le Soir, 2017.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q690672"></a>
2. Насельніцтва муніцыпалітэтаў на 1 студзеня 2018 (гал.)
3. Crossroad Bank of Enterprises
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q1479660"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q16626729"></a>