Праца

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Праца (значэнні).

Пра́ца — мэтазгодная свядомая дзейнасць чалавека, накіраваная на захаванне, відазмяненне і прыстасаванне асяроддзя пражывання для задавальнення ўласных патрэб праз вытворчасць тавараў і паслуг. У ходзе прыстасавання да знешняга асяроддзя людзі развіваюць і ўдасканальваюць прылады, сродкі і . Пры абмене з прыродай людзі выкарыстоўваюць механічную, фізічную і хімічную якасці прадметаў і з'яў прыроды праз іх узаемаўплыў адзін на аднаго для дасягнення загадзя вызначанай мэты. Змест выяўляецца ў акрэсленасці працоўнага прызначэння, абумоўленага прыладай, тэхналогіяй, ладам вытворчасці і майстэрствам працаўніка. Адлюстроўвае спосаб спалучэння вытворцы са сродкамі вытворчасці, абумоўлены ўзроўнем развіцця вытворчых сіл.

, карціна Форда Мэдакса Браўна (1865)

Прызначэнне

Вылучаюць тры прызначэнні працы:

• апасродкаванае: устанаўленне ўзаемасувязей між прадметамі прыроды праз саматужныя, рамесныя прылады і эмпірычнае пазнанне;
• упарадкавальнае: уплыў на ўзаемадзеянне між прыроднымі з'явамі і прадметамі праз і прыродазнаўчыя веды;
• кіравальнае: кіраванне ўнутраным механізмам з'яў і прадметаў прыроды праз .

Законы

• Закон падзелу працы. Грамадскі лад спараджае спосабы і віды (цялесная і , прамысловая і сельскагаспадарчая, не- і кваліфікаваная, выканаўчая і кіраўніцкая) падзелу працы, што вынікаюць з узроўню развіцця вытворчых сіл і прыроды гаспадарчых дачыненняў. Грамадства падзяляецца паводле занятасці пэўнымі відамі працы. Дачыненні між грамадскімі групамі залежаць ад іх становішча і пашаны працы.
• Закон перамены працы. Замена вытворчасці вымагае гнуткіх, шматбакова развітых працаўнікоў, здольных да навучання і перанавучання ў ходзе змены вытворчых дзеянняў.
• Закон спаборніцтва. Спаборнасць прымушае капітал напружваць вытворчыя сілы.

Зноскі

1. . Праца // Беларуская энцыклапедыя ў 18 тамах / Генадзь Пашкоў. — Мінск: Беларуская энцыклапедыя, 2001. — Т. 13. — С. 31. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0216-4.