Асець

Асе́ць, восець, лакальная назва асетка — старадаўняя для сушкі , канапель, ільну; тып сушні. Была пашырана ў паўночна-ўсходніх раёнах Беларусі да сярэдзіны 20 ст.

Апісанне

Канструкцыйна больш складаная, чым ёўня. Квадратны або прамавугольны ў плане будынак вянковай канструкцыі з імшанымі сценамі, накрыты саломай, . Унутраная прастора перакрыццем з падзялялася на 2 ярусы. У асеці выкопвалася яма глыбінёй да 2 метраў, у якой знаходзілася печ, абкладзеная каменнем. Печ мела некалькі і чарэннем выходзіла ў 1-ы ярус. Цёплае паветра ад ў ніжнім ярусе праз шчыліны перакрыцця ішло ў верхні ярус, дзе на сушылі снапы. Упоравень з падлогай рабілася квадратная адтуліна, праз якую выграбалася . Замест дзвярэй на ўзроўні 7—8-га вянкоў рабілася вялікая адтуліна, праз якую падавалі снапы і залазілі ў асець. У час сушкі абедзве адтуліны шчыльна зачыняліся.

У сялянскіх гаспадарках XIX — пачатку XX ст. асець будавалі паблізу гумна, стадолы, . Найчасцей асець ставілі ўнутры гумна ля тарцовай сцяны, процілеглай варотам, зрэдку — за гумном. Нярэдка мела «перадасець» , дзе высушанае збожжа.

У фальварках існавалі больш складаныя структуры, дзе 2 асеці злучаліся крытым токам.

Зноскі

1. Асець // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 2: Аршыца — Беларусцы / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 2. — 480 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0061-7 (т. 2).
2. АСЕЦЬ, восець(недаступная спасылка)

Літаратура

• Асець // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 2: Аршыца — Беларусцы / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 2. — 480 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0061-7 (т. 2).
• Герасіменя В. Асець // Малая краязнаўчая энцыклапедыя / Ганцавіцкі раённы краязнаўча-інфармацыйны партал — Эл.рэсурс gants-region.info