Шве́дская мо́ва (швед. svenska [svɛnska]) — мова ўсходняй падгрупы скандынаўскай групы, на якой размаўляюць ў Швецыі, частцы Фінляндыі і на аўтаномных Аландскіх астравах. Самая распаўсюджаная мова Скандынавіі з колькасцю носьбітаў больш дзевяці мільёнаў.
Шведская мова | |
---|---|
![]() | |
Саманазва | svenska |
Краіны | Швецыя, Фінляндыя |
Рэгіёны | Паўночная Еўропа |
Афіцыйны статус | ![]() ![]() ![]() ![]() |
Арганізацыя, якая рэгулюе | у Швецыі (напаўафіцыйны статус) і для шведскамоўных у Фінляндыі |
Агульная колькасць носьбітаў | ~ 9 млн. |
89 | |
Класіфікацыя | |
Катэгорыя | Мовы Еўразіі |
Індаеўрапейская сям'я
| |
Пісьменнасць | лацініца |
Моўныя коды | |
ДАСТ 7.75–97 | шве 805 |
ISO 639-1 | sv |
ISO 639-2 | swe |
ISO 639-3 | swe |
swe | |
Ethnologue | swe |
ABS ASCL | 1504 |
IETF | sv |
Glottolog | swed1254 |
![]() |

Шведскай мове ўласцівы: у фанетыцы — наяўнасць доўгіх і кароткіх галосных і зычных гукаў, музычны націск; у марфалогіі — 4 тыпы спражэння дзеяслова, захаванне супіна, які выступае ў якасці нязменнай часткі аналітычнай форм дзеяслова, агульны і ніякі род, 2 лікі і 2 склоны ў сістэме назоўніка, катэгорыя азначальнасці ў прыметніку; у сінтаксісе — цвёрды парадак слоў у сказе.
Мае 7 груп дыялектаў: гаворкі свейскія, ёцкія, нарлацдскія, гутнійскія, паўднёвашведскія, усходнешведскія, нарвежска-шведскія. Найстаражытнейшыя пісьмовыя помнікі — рунічныя надпісы 9—12 ст. (каля 2500). Помнікі лацінскім алфавітам з 13 ст. Сучасная літаратурная мова склалася ў 16—17 ст. на аснове свейскіх гаворак.
Гл. таксама
- Шведскі алфавіт
- Шведска-беларуская практычная транскрыпцыя
Літаратура
- Міхневіч А. Шведская мова // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 17: Хвінявічы — Шчытні / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2003. — Т. 17. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0279-2 (т. 17).
- Цвірка В. Кароткая граматыка шведскай мовы / В. У. Цвірка. — Мн.: Радыёла-плюс, 2009. — 88 с. — (Серыя «Беларускія ЕўраГраматыкі»). ISBN 978-985-448-095-4
Аўтар: www.NiNa.Az
Дата публікацыі:
Shve dskaya mo va shved svenska svɛnska mova yshodnyaj padgrupy skandynayskaj grupy na yakoj razmaylyayuc y Shvecyi chastcy Finlyandyi i na aytanomnyh Alandskih astravah Samaya raspaysyudzhanaya mova Skandynavii z kolkascyu nosbitay bolsh dzevyaci milyonay Shvedskaya movaSamanazva svenskaKrainy Shvecyya FinlyandyyaRegiyony Paynochnaya EyropaAficyjny status Shvecyya Finlyandyya Alandskiya astravy Eyrapejski SayuzArganizacyya yakaya regulyue u Shvecyi napayaficyjny status i dlya shvedskamoynyh u FinlyandyiAgulnaya kolkasc nosbitay 9 mln 89KlasifikacyyaKategoryya Movy EyraziiIndaeyrapejskaya syam ya Germanskaya galinaSkandynayskaya grupaKantynentalnaya padgrupa dd dd Pismennasc lacinicaMoynyya kodyDAST 7 75 97 shve 805ISO 639 1 svISO 639 2 sweISO 639 3 swesweEthnologue sweABS ASCL 1504IETF svGlottolog swed1254Vikipedyya na getaj move Shvedskaj move ylascivy u fanetycy nayaynasc doygih i karotkih galosnyh i zychnyh gukay muzychny nacisk u marfalogii 4 typy sprazhennya dzeyaslova zahavanne supina yaki vystupae y yakasci nyazmennaj chastki analitychnaj form dzeyaslova agulny i niyaki rod 2 liki i 2 sklony y sisteme nazoynika kategoryya aznachalnasci y prymetniku u sintaksise cvyordy paradak sloy u skaze Mae 7 grup dyyalektay gavorki svejskiya yockiya narlacdskiya gutnijskiya paydnyovashvedskiya ushodneshvedskiya narvezhska shvedskiya Najstarazhytnejshyya pismovyya pomniki runichnyya nadpisy 9 12 st kalya 2500 Pomniki lacinskim alfavitam z 13 st Suchasnaya litaraturnaya mova sklalasya y 16 17 st na asnove svejskih gavorak Gl taksamaShvedski alfavit Shvedska belaruskaya praktychnaya transkrypcyyaLitaraturaMihnevich A Shvedskaya mova Belaruskaya encyklapedyya U 18 t T 17 Hvinyavichy Shchytni Redkal G P Pashkoy i insh Mn BelEn 2003 T 17 512 s 10 000 ekz ISBN 985 11 0035 8 ISBN 985 11 0279 2 t 17 Cvirka V Karotkaya gramatyka shvedskaj movy V U Cvirka Mn Radyyola plyus 2009 88 s Seryya Belaruskiya EyraGramatyki ISBN 978 985 448 095 4