Геахімія

Геахі́мія (грэч. gē + позналац. chimia) — навука пра хімічны склад Зямлі, пашырэнне ў ёй хімічных элементаў і іх стабільных ізатопаў, заканамернасці размеркавання хімічных элементаў у розных , законы іх паводзін, спалучэння і міграцыі ў прыродных .

Асноўныя раздзелы

Асноўныя раздзелы:

• аналітычная геахімія;
• фізічная геахімія;
• геахімія літасферы;
• геахімія літагенеза;
• геахімія гідрасферы;
• рэгіянальная геахімія;
• радыёгеахімія;
• радыёгеахраналогія;
• геахімія ландшафту;
• арганічная геахімія;

і інш.

Некаторыя паняцці

Геахімічны фон — сярэдняе ўтрыманне хімічнага элемента ў глебах па дадзеных вывучэння статыстычных параметраў яго размеркавання. Геахімічны фон з'яўляецца рэгіянальнай або мясцовай характарыстыкай глеб і парод.

Геахімічная анамалія — участак тэрыторыі, у межах якога статыстычныя параметры размеркавання хімічнага элемента пэўна адрозніваюцца ад геахімічнага фону.

Геахімічны бар'ер — зона рэзкага памяншэння міграцыйнай здольнасці якіх-небудзь хімічных элементаў, што суправаджаецца іх асаджэннем з раствора і прыводзіць да ўзнікнення іх падвышанай . Геахімічныя бар'еры ўяўляюць сабой межы паміж рознымі геахімічнымі становішчамі.

Зона забруджвання — геахімічная анамалія, у межах якой утрыманне забруджвальных рэчываў дасягае канцэнтрацый, якія аказваюць неспрыяльны ўплыў на здароўе чалавека.

Гл. таксама

• Катэна

Літаратура

• «Treatise on geochemistry» 2003, Elsevier.