Бор (лес)

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Бор.

Бор — спелы хваёвы лес, які расце пераважна на пясчаных, супясчаных і . Пашыраны на ^[ru] і водна-ледавіковых нізінах і раўнінах, дзюнах, озах, камах. На Беларусі самыя вялікія бары на Полацкай, Нарачана-Вілейскай, Верхнянёманскай, Верхнебярэзінскай нізінах, на Мінскім узвышшы, Палессі, Цэнтральнабярэзінскай і Чачорскай раўнінах; найбольш старыя — у Белавежскай пушчы. Дрэвастоі ў барах часам з дамешкам бярозы, месцамі — елкі; падлесак рэдкі. Паводле наглебавага покрыва вылучаюць бары-беламошнікі, ці лішайнікавыя, і бары-зеленамошнікі — верасовыя, бруснічныя, імшыстыя, чарнічныя. Бары бываюць сухія, свежыя, вільготныя. Маюць глеба- і водаахоўнае значэнне, даюць драўніну, выкарыстоўваюцца для падсочкі , збору ягад, грыбоў, лекавых раслін.

І. І. Шышкін. Раніца ў сасновым лесе

Верасовы бор на пясчанай грыве (Ліпічанская пушча, Дзятлаўскі раён)

Гл. таксама

• Субар

Літаратура

• Бор // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 3: Беларусы — Варанец / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 3. — 511 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0068-4 (т. 3).

Спасылкі

• На Вікісховішчы пакуль няма медыяфайлаў па тэме, але Вы можаце загрузіць іх