Azərbaycanca
Беларуская
Deutsch
English
Français
Қазақ
Lietuvių
Русский
ภาษาไทย
Türkçe
Українська
Остго́ты (астраготы (лац.: Ostrogothi) або грэйтунгі (лац.: Greutungi)) — старажытнагерманскае племя, якое складала ўсходнюю галіну гоцкага племяннога аб'яднання, і распалася да сярэдзіны III стагоддзя на дзве племянныя групы: вестготаў і остготаў.
 Гісторыя Італіі | |
|---|---|
 | |
| Старажытны свет | |
| Этрускі (XII—VI стст. да н.э.) | |
| (VIII—VII стст. да н.э.) | |
| Старажытны Рым (VIII ст. да н.э. — V ст. н.э.) | |
| Італія пад уладай остготаў (V—VI стст.) | |
| Сярэдневякоўе | |
| Італія пад уладай Візантыі (VI—VIII стст.) | |
| (VI—VIII стст.) | |
| Сярэдневяковае каралеўства Італія | |
| і нарманы ў паўднёвай Італіі | |
| і Італьянскія гарады-дзяржавы | |
| Новы час | |
| Італьянскі Рэнесанс (XIV—XVI стст.) | |
| Італьянскія войны (1494—1559) | |
| (1559—1814) | |
| Рысарджымента (1815—1861) | |
| Сучасная гісторыя | |
| Каралеўства Італія (1861—1945) | |
 Італія ў Першай сусветнай вайне (1914—1918) | |
| Фашызм і каланіяльная імперыя (1918—1945) | |
| Італія ў Другой сусветнай вайне (1940—1945) | |
| (1945—цяперашні час) | |
| (1970-я — 1980-я) | |
| Асобныя тэмы | |
Нароўні з лангабардамі остготы лічацца аднымі з далёкіх продкаў сучасных італьянцаў.
З сярэдзіны III ст. па вызваленне з-пад улады гунаў
— Гёталанд — вельбарская культура, — чарняхоўская культура, — Рымская імперыя.
У III—IV стст. арэал пражывання остготаў ад арэала вестготаў аддзяляла Днепра-Днястроўскае двурэчча; остготы тады жылі ў Крыме і стэпах Прыазоўя паміж Дняпром і Донам.
Археалагічнымі даследаваннямі ўсталявана, што напачатку IV ст. асобныя групы носьбітаў чарняхоўскай культуры з выразнай вельбарскай традыцыяй пачалі прасоўвацца на поўнач ад ракі , выцясняючы насельніцтва кіеўскай культуры; паводле меркавання Р. У. Церпілоўскага, такая сітуацыя найбольш дакладна адпавядае апісаным Іарданам войнам остготаў з венетамі.
Заснавальнікам остгоцкага конунгства лічыцца , які паходзіў з роду , што некалі кіравалі ўсімі готамі. Суседзі паважалі Германарыха за адвагу, у народных паданнях ён займае бачнае месца. Быўшы конунгам, Германарых аб'яднаў пад сваёй уладай некаторыя германскія плямёны — грэйтунгаў, тайфалаў і інш. (за выключэннем вестготаў) — і частку суседніх сармацкіх і аланскіх плямёнаў. Каля 370 г. каля нізоўяў Дона з'явіліся гуны і напалі на багатыя ўладанні остготаў. Германарых павёў свае войскі супраць гунаў, але быў разбіты. Пасля забойства Германарыха ў 375 г. яго пераемнік Вітымір-Вінітарый («Вітымір, пераможца венедаў») напаў на краіну падуладных гунам антаў і загадаў раскрыжаваць іх правадыра Боза, яго сыноў і 70 старэйшын; неўзабаве пасля гэтага Вітымір ваяваў з гунамі, але таксама быў разбіты і паў на полі бітвы ў 376 г. Вайскаводы Алатэй і Сафрах адступілі з ацалелымі остготамі і маленькім сынам Вітыміра да Днястра, пад прыкрыццё лагера вестготаў; астатнія остготы скарыліся гунам, якія пакінулі іх жыць на ранейшых месцах. Шматлікія остгоцкія военачальнікі і нават нашчадкі Амалаў сустракаюцца потым сярод вайскаводаў Атылы, які здзяйсняў свае паходы разам з остготамі. Пры Феадосіі частка остготаў была паселена ў Лідзіі і Фрыгіі. Пасля смерці Атылы яго дзяржава пачала распадацца, і остготы пасяліліся ў Паноніі, паўстаўшы супраць гунаў пад правадырствам трох братоў з роду Амалаў, , Тэадэміра і . У 454 г. у Паноніі адбылася , у выніку якой гунскае валадарства ў Еўропе было канчаткова падарвана.
Каралеўства остготаў
Остготы часта нападалі на Ілірыю, патрабуючы выплаты даніны, а затым уключылі Ілірыю і Далмацыю разам з Італіяй у склад сваёй дзяржавы, якая ў айчыннай гістарыяграфіі атрымала назву Каралеўства остготаў. Яны заключылі саюз з Гейзерыхам для нападу на Усходнюю Рымскую імперыю. У 454 г. каханая наложніца Тэадэміра, Эрэліва (Еўсевія ці Еліена), нарадзіла сына Тэадорыха, пазней празванага Вялікім. У дзяцінстве ён быў адпраўлены закладнікам у Канстанцінопаль, дзе атрымаў выхаванне і адукацыю. Вярнуўшыся да бацькі ва ўзросце 18 гадоў, ён стаў яго спадчыннікам каля 475 г., а ў 481 г. стаў адзіным каралём усіх остготаў. Са згоды імператара Зянона Тэадорых адправіўся ў паход супраць Італіі, дзе кіраваў тады Адаакр.
Узімку 488 г. готы сабраліся з Панонскіх раўнін у Нову, сталіцу каралеўства Тэадорыха, і ў колькасці да 250 тыс. . Дзякуючы добра ўмацаванай Равене, Адаакр , але ў 493 г. з ім быў заключаны мірны дагавор, паводле якога Тэадорых і ён разам павінны былі кіраваць Італіяй. Пазней Тэадорых забіў Адаакра і застаўся адзіным уладаром Італіі, а таксама Норыка, Рэцыі, Ціроля. Марай Тэадорыха была зліць остготаў і рымлян у адзін народ, аб'яднаць рымскі элемент з германскім, насадзіць рымскую культуру сярод германцаў і падпарадкаваць варвараў.
Але Тэадорых быў не імператарам, а намеснікам імператара Усходняй Рымскай імперыі (dominus rerum) і гоцкім каралём. Яго адносіны з імперыяй былі фальшывыя, бо яму трэба было жыць з ёю ў міры, але тым жа часам ён хацеў быць незалежным валадаром. Знешняя палітыка Тэадорыха мела мірны характар; ён быў старэйшым над усімі каралямі варвараў. Ён глядзеў на сябе і остготаў, як на пасярэднікаў паміж антычным светам і варварскім. Сямейства Тэадорыха атрымала рымскую адукацыю. Быўшы арыянінам, ён адрозніваўся верацерпнасцю, але рэлігійны антаганізм готаў-арыян і каталікоў-рымлян быў галоўнай перашкодай поспеху яго імкненняў. Пры двары Тэадорыха жылі , , Касіядор, Іардан.
Рэлігійныя звады служылі нагодай да сутыкненняў каралеўства остготаў з Усходняй Рымскай імперыяй; гэта зрабіла Тэадорыха больш жорсткім, і пад канец жыцця ён стаў пераследваць рымскіх сенатараў і каталікоў. У 526 г. Тэадорых памёр, і з гэтага часу пачынаецца хуткі заняпад остгоцкага каралеўства, якое за Тэадорыхам дасягнула вышэйшай ступені росквіту.
Спачатку кіравала дачка Тэадорыха (526—534) як апякунка свайго малалетняга сына Аталарыха. Разумная і адукаваная, яна не карысталася любоўю готаў, таму што заступалася за рымлян. Яна вярнула дзецям Баэцыя і Сімаха канфіскаваныя маёнткі іх бацькоў, прыслухвалася ў сваёй дзейнасці да парад Касіядора, а свайго сына Аталарыха прымушала займацца навукамі.
Падзенне каралеўства
Уварванне Велізарыя
Пасля смерці Аталарыха (у кастрычніку 534 г.) Амаласунта спрабавала вярнуць сабе каралеўскую ўладу шляхам замужжа, прапанаваўшы свайму стрыечнаму брату стаць яе мужам, але кіраванне каралеўствам пакінуць выключна за ёй. Яна прымусіла Тэадахада паклясціся, што ён будзе карыстацца толькі імем караля; аднак Тэадахад, ледзь стаўшы ў лістападзе 534 г. суправіцелем сваёй жонкі, у канцы таго ж года пры дапамозе антырымскай арыяна-гоцкай партыі зрынуў Амаласунту і саслаў на востраве возера Бальсена, дзе яна ўвесну 535 г. была забіта.
Юстыніян, які яшчэ пры жыцці Амаласунты быў у зносінах з остготамі, думаючы далучыць Італію да сваёй імперыі, у 535 г. узяў на сябе ролю мсціўца за Амаласунту (якая, дарэчы, карысталася сімпатыямі рымскага насельніцтва Італіі) і абвясціў остготам вайну, якая працягвалася амаль 20 гадоў і скончылася падзеннем Остгоцкага каралеўства. Ужо напачатку гэтай вайны (535—536) да імперыі былі далучаны Далмацыя, Сіцылія, Сардзінія і Корсіка. У 536 г. Велізарый, вайскавод Юстыніяна, узяў Неапаль, скарыў Кампанію, а за ёю — і ўсю Паўднёвую Італію.
Бачачы, што Тэадахад не ў сілах абараніць сваё каралеўства, частка войска остготаў у лістападзе 536 г. новым каралём абвясціла — нязнатнага, але храбрага воіна; Тэадахад неўзабаве быў забіты падасланым ад Вітыгеса воінам.
Вітыгес ажаніўся з дачкой Амаласунты і пачаў рыхтавацца да вайны. Сабраўшы каля 150 000 войска і звярнуўшыся за дапамогай да франкаў, якім абяцаў саступіць Праванс, ён (537—538). Аднак ваеннае мастацтва і вераломства Велізарыя прымусілі остготаў, пасля года аблогі, паспешна адступіць у Равену; Велізарый авалодаў амаль усёй Сярэдняй Італіяй, узяў, пры дапамозе хітрасці, Равену (снежань 539 г.) і напачатку 540 г. вярнуўся ў Канстанцінопаль, прывёўшы з сабой палоннага Вітыгеса. Апошні звярнуўся ў праваслаўе і атрымаў багатыя маёнткі ў Малой Азіі, а таксама сан сенатара і тытул патрыцыя.
Контрнаступленне
Аднак, остготы не спынілі барацьбы. Яны абралі каралём (540—541), храбрага вайскавода, пляменніка вестгоцкага караля Тэўдэса. Ён удала ваяваў з дробнымі атрадамі ворагаў, але быў забіты. У 541 г. каралём быў абраны , які праз 5 месяцаў быў забіты за зносіны з Юстыніянам. Пасля яго смерці остготы абралі каралём Тотылу, сына брата Ільдэбада. Тотыла, сцягнуўшы да сябе раскіданыя атрады остготаў, перайшоў Апеніны, узяў Беневент, Кумы і Неапаль і заняў усю Паўднёвую Італію, а ў 546 г. увайшоў у Рым.
Уварванне Нарзеса, гібель каралеўства
Юстыніян другі раз паслаў Велізарыя ў Італію, але ў яго не было дастатковай колькасці ваенных запасаў і ў 549 г. ён выпушаны быў пакінуць Італію. Остготы авалодалі Сіцыліяй і Корсікай, разрабавалі Керкіру і берагі Эпіра. Юстыніян, аднак, не пагадзіўся на мір, які яму прапанаваў Тотыла, і рыхтаваўся да вялікай вайны. Даведаўшыся пра гэта, прыморскія гарады Анкона, Кратонэ і , яшчэ не ўзятыя остготамі, сталі актыўна рыхтавацца да абароны, але каля Анконы быў разбіты гоцкі флот. Новы галоўнакамандуючы ўсходне-рымскіх войскаў у Італіі рушыў да Равены. Рашучая бітва адбылася ў ліпені 552 г. пры Тагінах (у Этрурыі); остготы былі разбіты, а сам Тотыла памёр ад смяротнай раны.
Сабраўшыся ў Павіі, войскі остготаў абралі каралём , адважнага вайскавода Тотылы. Гэта быў апошні кароль остготаў. З невялікімі рэшткамі остготаў Тэя адправіўся з Павіі на дапамогу яго абложанаму брата Алагерну. На беразе ручая Сарна, які ўпадае ў Неапалітанскі заліў, ён сустрэўся з Нарзесам. Голад прымусіў остготаў уступіць у адчайны бой, які працягваўся тры дні; Тэя быў забіты, частка остготаў адправілася ў Павію, іншыя разбрыліся па Італіі. Брат Тэі, , доўга абараняў Кумы, дзе знаходзілася каралеўская казна. Остготы яшчэ спадзяваліся вярнуць сабе Італію пры дапамозе франкаў і алеманаў, але ў 554 г. былі разбіты Нарзесам на беразе Вальтурны, ля Казіліна. Ацалелы атрад остготаў у колькасці 7000 (?) воінаў засеў у горнай крэпасці Кампсэ, добра забяспечанай харчом; праз некалькі месяцаў, аднак, і гэты атрад здаўся Нарзесу. Пасля дваццацігадовай барацьбы каралеўства остготаў пала.
Зноскі
- Р. В. Терпиловский, Киевская и черняховская культуры. Проблема контактов // Stratum Plus. Время великих миграций, № 4, 2000.
Літаратура
- Чаркасаў Дз. Остготы // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 11: Мугір — Паліклініка / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 11. — 560 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0188-5 (т. 11).
- Manso, «Geschichte des Ostgothischen Reiches in Italien» (Брэслау, 1824);
- Deltuf, «Th éodoric, roi des Ostrogolhe s et d'Italie» (П., 1869);
- Dahn, «Die K önige der Germanen»; Wietersheim, «Geschiche der Völkerwanderung» (1880);
- «Urgeschichte der germanischen und romanischen Völker» (у зборніку Онкена);
- , «Судьбы Италии»;
- Грановский, «Италия под владычеством остготов»;
- Виноградов, «Происхождение феодальных отношений в лангобардской Италии».
Гл. таксама
 | Остготы на Вікісховішчы |
|---|
Аўтар: www.NiNa.Az
Дата публікацыі:
Ostgo ty astragoty lac Ostrogothi abo grejtungi lac Greutungi starazhytnagermanskae plemya yakoe skladala yshodnyuyu galinu gockaga plemyannoga ab yadnannya i raspalasya da syaredziny III stagoddzya na dzve plemyannyya grupy vestgotay i ostgotay Gistoryya ItaliiStarazhytny svetEtruski XII VI stst da n e VIII VII stst da n e Starazhytny Rym VIII st da n e V st n e Italiya pad uladaj ostgotay V VI stst SyarednevyakoyeItaliya pad uladaj Vizantyi VI VIII stst VI VIII stst Syarednevyakovae karaleystva Italiyai narmany y paydnyovaj Italiii Italyanskiya garady dzyarzhavyNovy chasItalyanski Renesans XIV XVI stst Italyanskiya vojny 1494 1559 1559 1814 Rysardzhymenta 1815 1861 Suchasnaya gistoryyaKaraleystva Italiya 1861 1945 Italiya y Pershaj susvetnaj vajne 1914 1918 Fashyzm i kalaniyalnaya imperyya 1918 1945 Italiya y Drugoj susvetnaj vajne 1940 1945 1945 cyaperashni chas 1970 ya 1980 ya Asobnyya temy Naroyni z langabardami ostgoty lichacca adnymi z dalyokih prodkay suchasnyh italyancay Z syaredziny III st pa vyzvalenne z pad ulady gunayVelbarskaya i charnyahoyskaya kultury y III stagoddzi n e Gyotaland velbarskaya kultura charnyahoyskaya kultura Rymskaya imperyya U III IV stst areal prazhyvannya ostgotay ad areala vestgotay addzyalyala Dnepra Dnyastroyskae dvurechcha ostgoty tady zhyli y Kryme i stepah Pryazoyya pamizh Dnyaprom i Donam Arhealagichnymi dasledavannyami ystalyavana shto napachatku IV st asobnyya grupy nosbitay charnyahoyskaj kultury z vyraznaj velbarskaj tradycyyaj pachali prasoyvacca na poynach ad raki vycyasnyayuchy naselnictva kieyskaj kultury pavodle merkavannya R U Cerpiloyskaga takaya situacyya najbolsh dakladna adpavyadae apisanym Iardanam vojnam ostgotay z venetami Zasnavalnikam ostgockaga konungstva lichycca yaki pahodziy z rodu shto nekali kiravali ysimi gotami Susedzi pavazhali Germanaryha za advagu u narodnyh padannyah yon zajmae bachnae mesca Byyshy konungam Germanaryh ab yadnay pad svayoj uladaj nekatoryya germanskiya plyamyony grejtungay tajfalay i insh za vyklyuchennem vestgotay i chastku susednih sarmackih i alanskih plyamyonay Kalya 370 g kalya nizoyyay Dona z yavilisya guny i napali na bagatyya yladanni ostgotay Germanaryh pavyoy svae vojski suprac gunay ale byy razbity Paslya zabojstva Germanaryha y 375 g yago peraemnik Vitymir Vinitaryj Vitymir peramozhca veneday napay na krainu paduladnyh gunam antay i zagaday raskryzhavac ih pravadyra Boza yago synoy i 70 starejshyn neyzabave paslya getaga Vitymir vayavay z gunami ale taksama byy razbity i pay na poli bitvy y 376 g Vajskavody Alatej i Safrah adstupili z acalelymi ostgotami i malenkim synam Vitymira da Dnyastra pad prykryccyo lagera vestgotay astatniya ostgoty skarylisya gunam yakiya pakinuli ih zhyc na ranejshyh mescah Shmatlikiya ostgockiya voenachalniki i navat nashchadki Amalay sustrakayucca potym syarod vajskavoday Atyly yaki zdzyajsnyay svae pahody razam z ostgotami Pry Feadosii chastka ostgotay byla paselena y Lidzii i Frygii Paslya smerci Atyly yago dzyarzhava pachala raspadacca i ostgoty pasyalilisya y Panonii paystayshy suprac gunay pad pravadyrstvam troh bratoy z rodu Amalay Teademira i U 454 g u Panonii adbylasya u vyniku yakoj gunskae valadarstva y Eyrope bylo kanchatkova padarvana Karaleystva ostgotayAsnoyny artykul Karaleystva ostgotay Mezhy karaleystva ostgotay Ostgoty chasta napadali na Iliryyu patrabuyuchy vyplaty daniny a zatym uklyuchyli Iliryyu i Dalmacyyu razam z Italiyaj u sklad svayoj dzyarzhavy yakaya y ajchynnaj gistaryyagrafii atrymala nazvu Karaleystva ostgotay Yany zaklyuchyli sayuz z Gejzeryham dlya napadu na Ushodnyuyu Rymskuyu imperyyu U 454 g kahanaya nalozhnica Teademira Ereliva Eyseviya ci Eliena naradzila syna Teadoryha paznej prazvanaga Vyalikim U dzyacinstve yon byy adprayleny zakladnikam u Kanstancinopal dze atrymay vyhavanne i adukacyyu Vyarnuyshysya da backi va yzrosce 18 gadoy yon stay yago spadchynnikam kalya 475 g a y 481 g stay adzinym karalyom usih ostgotay Sa zgody imperatara Zyanona Teadoryh adpraviysya y pahod suprac Italii dze kiravay tady Adaakr Uzimku 488 g goty sabralisya z Panonskih raynin u Novu stalicu karaleystva Teadoryha i y kolkasci da 250 tys Dzyakuyuchy dobra ymacavanaj Ravene Adaakr ale y 493 g z im byy zaklyuchany mirny dagavor pavodle yakoga Teadoryh i yon razam pavinny byli kiravac Italiyaj Paznej Teadoryh zabiy Adaakra i zastaysya adzinym uladarom Italii a taksama Noryka Recyi Cirolya Maraj Teadoryha byla zlic ostgotay i rymlyan u adzin narod ab yadnac rymski element z germanskim nasadzic rymskuyu kulturu syarod germancay i padparadkavac varvaray Palac Teadoryha na mazaicy z Ale Teadoryh byy ne imperataram a namesnikam imperatara Ushodnyaj Rymskaj imperyi dominus rerum i gockim karalyom Yago adnosiny z imperyyaj byli falshyvyya bo yamu treba bylo zhyc z yoyu y miry ale tym zha chasam yon hacey byc nezalezhnym valadarom Zneshnyaya palityka Teadoryha mela mirny haraktar yon byy starejshym nad usimi karalyami varvaray Yon glyadzey na syabe i ostgotay yak na pasyarednikay pamizh antychnym svetam i varvarskim Syamejstva Teadoryha atrymala rymskuyu adukacyyu Byyshy aryyaninam yon adroznivaysya veracerpnascyu ale religijny antaganizm gotay aryyan i katalikoy rymlyan byy galoynaj perashkodaj pospehu yago imknennyay Pry dvary Teadoryha zhyli Kasiyador Iardan Religijnyya zvady sluzhyli nagodaj da sutyknennyay karaleystva ostgotay z Ushodnyaj Rymskaj imperyyaj geta zrabila Teadoryha bolsh zhorstkim i pad kanec zhyccya yon stay perasledvac rymskih senataray i katalikoy U 526 g Teadoryh pamyor i z getaga chasu pachynaecca hutki zanyapad ostgockaga karaleystva yakoe za Teadoryham dasyagnula vyshejshaj stupeni roskvitu Spachatku kiravala dachka Teadoryha 526 534 yak apyakunka svajgo malaletnyaga syna Atalaryha Razumnaya i adukavanaya yana ne karystalasya lyuboyyu gotay tamu shto zastupalasya za rymlyan Yana vyarnula dzecyam Baecyya i Simaha kanfiskavanyya mayontki ih backoy prysluhvalasya y svayoj dzejnasci da parad Kasiyadora a svajgo syna Atalaryha prymushala zajmacca navukami Padzenne karaleystvaUvarvanne Velizaryya Paslya smerci Atalaryha u kastrychniku 534 g Amalasunta sprabavala vyarnuc sabe karaleyskuyu yladu shlyaham zamuzhzha prapanavayshy svajmu stryechnamu bratu stac yae muzham ale kiravanne karaleystvam pakinuc vyklyuchna za yoj Yana prymusila Teadahada paklyascisya shto yon budze karystacca tolki imem karalya adnak Teadahad ledz stayshy y listapadze 534 g supravicelem svayoj zhonki u kancy tago zh goda pry dapamoze antyrymskaj aryyana gockaj partyi zrynuy Amalasuntu i saslay na vostrave vozera Balsena dze yana yvesnu 535 g byla zabita Yustyniyan yaki yashche pry zhycci Amalasunty byy u znosinah z ostgotami dumayuchy daluchyc Italiyu da svayoj imperyi u 535 g uzyay na syabe rolyu msciyca za Amalasuntu yakaya darechy karystalasya simpatyyami rymskaga naselnictva Italii i abvyasciy ostgotam vajnu yakaya pracyagvalasya amal 20 gadoy i skonchylasya padzennem Ostgockaga karaleystva Uzho napachatku getaj vajny 535 536 da imperyi byli daluchany Dalmacyya Sicyliya Sardziniya i Korsika U 536 g Velizaryj vajskavod Yustyniyana uzyay Neapal skaryy Kampaniyu a za yoyu i ysyu Paydnyovuyu Italiyu Bachachy shto Teadahad ne y silah abaranic svayo karaleystva chastka vojska ostgotay u listapadze 536 g novym karalyom abvyascila nyaznatnaga ale hrabraga voina Teadahad neyzabave byy zabity padaslanym ad Vitygesa voinam Vityges azhaniysya z dachkoj Amalasunty i pachay ryhtavacca da vajny Sabrayshy kalya 150 000 vojska i zvyarnuyshysya za dapamogaj da frankay yakim abyacay sastupic Pravans yon 537 538 Adnak vaennae mastactva i veralomstva Velizaryya prymusili ostgotay paslya goda ablogi paspeshna adstupic u Ravenu Velizaryj avaloday amal usyoj Syarednyaj Italiyaj uzyay pry dapamoze hitrasci Ravenu snezhan 539 g i napachatku 540 g vyarnuysya y Kanstancinopal pryvyoyshy z saboj palonnaga Vitygesa Aposhni zvyarnuysya y pravaslaye i atrymay bagatyya mayontki y Maloj Azii a taksama san senatara i tytul patrycyya Kontrnastuplenne Adnak ostgoty ne spynili baracby Yany abrali karalyom 540 541 hrabraga vajskavoda plyamennika vestgockaga karalya Teydesa Yon udala vayavay z drobnymi atradami voragay ale byy zabity U 541 g karalyom byy abrany yaki praz 5 mesyacay byy zabity za znosiny z Yustyniyanam Paslya yago smerci ostgoty abrali karalyom Totylu syna brata Ildebada Totyla scyagnuyshy da syabe raskidanyya atrady ostgotay perajshoy Apeniny uzyay Benevent Kumy i Neapal i zanyay usyu Paydnyovuyu Italiyu a y 546 g uvajshoy u Rym Uvarvanne Narzesa gibel karaleystva Ostgockiya zavushnicy Yustyniyan drugi raz paslay Velizaryya y Italiyu ale y yago ne bylo dastatkovaj kolkasci vaennyh zapasay i y 549 g yon vypushany byy pakinuc Italiyu Ostgoty avalodali Sicyliyaj i Korsikaj razrabavali Kerkiru i beragi Epira Yustyniyan adnak ne pagadziysya na mir yaki yamu prapanavay Totyla i ryhtavaysya da vyalikaj vajny Davedayshysya pra geta prymorskiya garady Ankona Kratone i yashche ne yzyatyya ostgotami stali aktyyna ryhtavacca da abarony ale kalya Ankony byy razbity gocki flot Novy galoynakamanduyuchy yshodne rymskih vojskay u Italii rushyy da Raveny Rashuchaya bitva adbylasya y lipeni 552 g pry Taginah u Etruryi ostgoty byli razbity a sam Totyla pamyor ad smyarotnaj rany Sabrayshysya y Pavii vojski ostgotay abrali karalyom advazhnaga vajskavoda Totyly Geta byy aposhni karol ostgotay Z nevyalikimi reshtkami ostgotay Teya adpraviysya z Pavii na dapamogu yago ablozhanamu brata Alagernu Na beraze ruchaya Sarna yaki ypadae y Neapalitanski zaliy yon sustreysya z Narzesam Golad prymusiy ostgotay ustupic u adchajny boj yaki pracyagvaysya try dni Teya byy zabity chastka ostgotay adpravilasya y Paviyu inshyya razbrylisya pa Italii Brat Tei doyga abaranyay Kumy dze znahodzilasya karaleyskaya kazna Ostgoty yashche spadzyavalisya vyarnuc sabe Italiyu pry dapamoze frankay i alemanay ale y 554 g byli razbity Narzesam na beraze Valturny lya Kazilina Acalely atrad ostgotay u kolkasci 7000 voinay zasey u gornaj krepasci Kampse dobra zabyaspechanaj harchom praz nekalki mesyacay adnak i gety atrad zdaysya Narzesu Paslya dvaccacigadovaj baracby karaleystva ostgotay pala ZnoskiR V Terpilovskij Kievskaya i chernyahovskaya kultury Problema kontaktov Stratum Plus Vremya velikih migracij 4 2000 LitaraturaCharkasay Dz Ostgoty Belaruskaya encyklapedyya U 18 t T 11 Mugir Paliklinika Redkal G P Pashkoy i insh Mn BelEn 2000 T 11 560 s 10 000 ekz ISBN 985 11 0035 8 ISBN 985 11 0188 5 t 11 Manso Geschichte des Ostgothischen Reiches in Italien Breslau 1824 Deltuf Th eodoric roi des Ostrogolhe s et d Italie P 1869 Dahn Die K onige der Germanen Wietersheim Geschiche der Volkerwanderung 1880 Urgeschichte der germanischen und romanischen Volker u zborniku Onkena Sudby Italii Granovskij Italiya pod vladychestvom ostgotov Vinogradov Proishozhdenie feodalnyh otnoshenij v langobardskoj Italii Gl taksamaOstgoty na VikishovishchyOstgoty Pry napisanni artykula vykarystany materyyal z Encyklapedychnaga sloynika Brakgayza i Efrona 1890 1907